"Odgarnęłam mu włosy z czoła i cicho powiedziałam:
- Kocham cię, Ren. Zawsze cię kochałam.
Uśmiechnął się jeszcze szerzej. Mocno mnie przytulił i wyszeptał moje imię.
- To ja ciebie kocham, kamana. Gdybym wiedział, że po setkach lat niewoli to ty będziesz moją nagrodą, przetrwałbym je, wdzięczny moim prześladowcom."

Część II, rozdział 8, strona 99