lutka napisał:

prawdziwa przyjaźń nie tworzy takich dylematów, więc odpowiedzieć powinnaś sobie sama, co z taką znajomością zrobić.

Niestety, ale lutka ma rację. Sama miałam dwa przypadki, gdy tzw. "znajoma" sprawiła mi potworny ból. Zaczyna się wszystko tak jak opisałaś. Radzę ci zakończyć znajomość. Uwierz mi, że to jest lepsze niż późniejsze konsekwencje.

Gadałam już nie raz i nic z tego! Teraz stwierdziłam, że możemy się kumplować ponieważ całkowity brak kontaktu jest nie możliwy bo chodzimy do tej samej klasy ;)

Polecam dystans, spokój i własne zainteresowania.
Uważacie że warto walczyc osobę, która tego nie chce? Nie ważne, czy to chłopak czy przyjaciółka.
nie ma co analizowac i rozpaczać- trzeba się zdystansować. jak zmądrzeje, sama wróci.
A jak nie, to znaczy że nie była warta przyjaźni.
Ot tyle.

Dziękuję Wam ;*

Miałam też kiedyś takiego przyjaciela w SP.Do zadań domowych ,podawania lekcji gdy jej nie było w szkole byłam dobra .Wykorzystywała mnie ,ale ja nie miałam o tym pojęcia .Myślałam ,że to jest właśnie przyjaźń .Pomoc drugiej osobie .I owszem ,ale nie w jedną stronę.

Miałam niedawno podobną sytuację. W tym roku skończyłam podstawówkę (młoda jestem ;P). Dziewczyna, z którą ja i moje trzy pozostałe przyjaciółki przyjaźniłyśmy się od pierwszej klasy, zaczęła się zmieniać. Kiedy zapraszałyśmy ją do siebie, nigdy się nami nie interesowała, ale siadała na łóżku i grała na telefonie (oczywiście na cudzym!). Kiedy zwracałam jej uwagę, by nie gniotła pościeli, obrażała się. Często zapraszała nas do siebie, ale kiedy tylko docierałyśmy do jej domu, rozsiadała się się przed telewizorem i przestawała się nami interesować. Do tego potrafiła się obrazić o to, że któraś z nas nie pozwoliła jej zagrać w Pou na komórce czy nie dała jej większego kawałka czekolady, niż innym. Do tego kompletnie nie potrafiła dotrzymywać obietnic - w któryś poniedziałek powiedziałam jej, w jakim chłopaku jestem zakochana, w środę natomiast wiedziała o tym cała klasa. Ona oczywiście "nikomu nic nie powiedziała... No dobrze, może paru osobom, ale nie powinnam robić z tego problemu, ona przecież jest moją przyjaciółką i muszę jej wybaczyć"! Wszystkie zgodnie stwierdziłyśmy, że musimy zerwać "przyjaźń". W naszym przypadku nie było problemu, ponieważ wystarczyło po prostu nie kontaktować się z nią po zakończeniu roku, w gimnazjum i tak znajdzie sobie ona nowe przyjaciółki (czytaj: popychadła). Gdybyśmy jednak nie kończyły jeszcze szkoły, najlepsza byłaby spokojna i asertywna rozmowa... lub wykrzyczenie prosto w twarz: "Nie możemy dłużej tolerować twojego pomiatania nami. Z naszą przyjaźnią koniec!".