ogólnie Ja mam kilka pomysłów na tytuł. Ale to od ciebie zależy jaki tytuł, bo to ty wiesz co będzię dalej ( albo chociażby będziesz wiedziećxd) A tytuł odnosi się do książki. Nie do jednego słowa. Ale mam pomysły :
- Nieszczęśliwa dziewczyna.
- Szczęście nie dla mnie.
- Zagubienie

Ostatnio edytowany przez Kal-si (24-01-13 20:55:19)

A mnie się prolog kojarzy z ... "niebieską sukienką". Nie pytaj czemu. To pierwsze skojarzenie.

/1/

Stałam przed drzwiami myśląc co się właściwie stało. Nie wiedziałam gdzie jestem, ani co się ze mną działo kiedy byłam nie przytomna. Dopiero po minutach spędzonych przed drzwiami uświadomiłam sobie, że mnie adoptowano. To było straszne. Nie prosiłam o to nikogo. Myślałam, że do 18 będę tkwić tkwić w sierocińcu. Zostałam adoptowana, adoptowana, a-d-o-p-t-o-w-a-n-a! Teraz moją głowę zaprzątała myśl jak uwolnić się od tych ludzi. Od samego początku ich nie lubiłam. I nie będę lubić. Stałam tek przed tymi drzwiami do puki nie poczułam czyjejś ręki na ramieniu. Odskoczyłam prze straszona. Stała za mną kobieta z długimi kręconymi włosami. Wyglądała ma minimum 30 lat. Miałam pogodny ale zdradziecki wyraz twarzy. Przy najmniej dla mnie był on zdradziecki. Zaraz za nią stał wysoki mężczyzna z lekkim zarostem. Też miał pogodny wyraz twarzy, ale dla mnie oczywiście był ' zdradziecki'. Trzymał moje rzeczy.
-Co tak stoisz? Wejdź do środka.- powiedziała kobieta.
-ee.... aaa już.- Od powiedziałam ze sztucznym uśmiechem. Coś czuję, że często będę zmuszona robić dobrą minę do złej gry.
-Na pietrze jest twój pokój. Mamy nadzieję, że Ci się spodoba.
Powlekłam się na górę. Nie wiem dlaczego, ale chciałam zobaczyć w czym będę mieszkać przez te kilka tygodni zanim się od nich nie wyrwę. Wchodząc do pokoju usłyszałam jeszcze ' rozgość się' i chwyciłam za klamkę.  Weszłam do dużego pokoju z tak samo dużym łóżkiem. Już miałam na nie w skoczyć gdy moim oczom ukazało się ogromne okno z nisko osadzonym parapetem. Uwielbiam siedzieć na takim oknie i pisać. Od razu poczułam piekące łzy w oczach. Ci ludzie musieli wiedzieć, że takie lubię. Ale skąd? Przecież w tak krótkim czasie nie mogli zrobić remontu.
Postanowiłam porzucić tą myśl i zejść na dół. Zanim wyszłam z pokoju zauważyłam na biurku MP3. Lubiła muzykę. Nie słuchałam jej tylko dla tego, że chciałam pozostać tą wiecznie smutną czytająca książki dziewczyną. Gdy tylko ją włączyłam usłyszałam Christine Aguilere, moją ulubioną wokalistkę. Natrafiłam akurat na jej nową piosenkę 'Your Body'.
Tym także byłam zdziwiona, bo tylko moi rodzice wiedzieli, że kocham Christine. Dziwne. Bardzo dziwne.
Schodząc na dół po pięknych drewnianych schodach jeszcze raz myślałam na tym co się właściwie stało.
-Oo widzę, że podoba Ci się muzyka.
-Emm... tak uwielbiam Christine. To moja ulubiona wokalistka.-Wydukałam nerwowo.
-Och.! Ja też. Słucham Christiny od dawna. Jaki jest twój ulubiony utwór?- Nie wierze ona też lubi Christine. Ja po prostu nie wierze w swoje szczęście. Moja mama zaraziła mnie swoją pasją i nie wierzyłam, że spotkam kogoś takiego jak ona.
-Mój ulubiony to 'Your body', a pa-pani?- Mówiłam już śmielej, ale nie wiedziałam jak mam się zwracać do tej Kobiety.
- Mów mi Sara. Moim ulubionym jest Candyman.
Uff... ulżyło mi już myślałam, że będzie chciała żebym mówiła do niej mamo. Tak jakoś dziwnie się czuje myśląc o wy powiedzeniu tego słowa do całkiem obcej mi kobiety. Ale jednak muszę przyznać, że polubiłam ją. Teraz wydała mi się już nie taka zła. Teraz tylko jej mąż.
- Chodź za mną, na pewno jesteś głodna.
-Tak, i to bardzo.- Od powiedziałam z szerokim uśmiechem. Kurde ja się uśmiecham po raz pierwszy od 3 lat uśmiechnęłam się. To nie możliwe. Czy Ci ludzie ta na mnie działają czy mój mózg postanowił mi się przeciw stawić?
Z zadumy wyciągną mnie głos Sary.
- To na co masz ochotę?
-Hmm... a między czym mam wybierać?- Dodałam z pół uśmiechem, którego też nie mogłam opanować.
-Wiesz, sama niczego jeszcze nie przygotowałam więc może zamówimy pizze, a jutro coś razem zrobimy.?
-Ok.- Uwielbiałam pizze, tylko nie jadłam jej od lat. Już nawet nie wiem jak smakuje. Dręczą mnie dziwne uczucia niby lubię Sarę ale dalej mam przeczycie, że za tym uśmiechem kryje się coś złego. Powlekłam się na górę aby to wszystko jeszcze przemyśleć przy piosenkach Christiny. Tylko przy jej piosenkach potrafię jasno myśleć.
Po tygodniu mieszkania u Sary i Eryka , (w końcu dowiedziałam się jak am na imię) przechodząc koło ich sypialni usłyszałam kłótnię. Nigdy nie sądziła bym żeby oni mogli się o coś kłócić, (całkiem zapomniałam o tym że kiedyś w końcu musi się wydarzyć coś złego.)

Pliz napisz więcej, bo to jest super!

Jedno "z" i jedno "u" wystarczą. ~ Alisun

Ostatnio edytowany przez Alisun (02-11-13 17:26:55)