racja ja też nie kocham ciemności :/ nie mam takiego problemu jak ty ale nie pawam do niej miłością( jeżeli jestem sama oczywiście   w towarzystwie to jest spk    ;))
kurcze nie widzę zbyt wiele rozwiązań :c   
jak masz psa to np śpij z nim poczujesz się bezpieczniej (albo jakikolwiek inny zwierzak) albo śpij z misiem, również nie będziesz czuła się samotna ;)  (na szafie mam pełno miśków jak i również porcelanową lalkę i kiedyś panicznie się ich bałam (za dużo horrorów itp;) )  ale doszłam do wniosku żę skoro jeszcze mi nic nie zrobiły to chyba nie są groźne )    o pewnych lękach z czasem się zapomina :D  może ty akurat będziesz m miała to szczęście :P albo dojdziesz do tego że jednak jesteś wstanie przeciwstawić się mu przeciwstawisz ( albo zrobisz tak jak ja dojdziesz do wniosku że dasz rade i że to wcale nie takie straszne)   ale najlepszym wyjściem będzie chyba pójście do specjalisty :C     wm wielu ludzi nie potrafi sie na to zdobyć ale oni naprawdę potrafią pomóc ( to jest niestety najskuteczniejsza metoda :C ) 

więcej pomysłów nie mam :C      życzę powodzenia w zwalczaniu lęku ;)  (trzymam za cb kciuki :* )

współczuję musisz bardzo się męczyć z tą fobią.... domyślam się jakie to dla Cb trudne. Hmm słyszałam kiedyś taką opinię że wszystkie fobie i lęki przed czymś biorą się z naszych doświadczeń i przeżyć. I tak np. wielu ludzi panicznie boi się psów bo w dzieciństwie jakiś futrzak ugryzł ich lub przestraszył w ten czy inny sposób. Wiem że to nie to samo co twój lęk ale chodziło mi o zobrazowanie tego co mam na myśli. Może w dzieciństwie miałaś jakieś przykre zdarzenie w ciemności? Powiedzmy przebudziłaś się w środku nocy było ciemno, nikogo obok i tak przestraszyłaś się ciemności że utkwiło Ci to w psychice.( Kurcze nie wiem jak dobrze to wyrazić, mam nadzieję że zrozumiesz coś z mojej paplaniny)  Może spróbuj przypomnieć sobie czy nic takiego się w przeszłości nie wydarzyło, podobno konfrontacja z tym co nas przeraża może pomóc przełamać lęk.

Myślę, że pomysł z muzyką jest świetny. Jakieś spokojne, optymistyczne utwory powinny pomóc. :)

Ja też mam podobny problem, tylko że chodzi o lęk wysokości. Kiedy byłam mała, w sumie to nie wiem dlaczego, ale dzień w dzień śniło mi się, że skądś spadam. A to ze schodów w przedszkolu, z bloku babci, najgorzej było z mostem w moim rodzinnym mieście. Załamywał się gdy byłam w jego połowie, przechodząc na drugą stronę. On się łamał, a ja spadałam wprost pod pociąg. Ale nie o mnie chodzi :) Może Twój strach też rozwinął się z np. snów lub wyobrażeń? Sama mówiłaś, że masz bujną wyobraźnię ;)
Teraz, kiedy jestem już starsza, przypomniałam sobie o tych snach i uzmysłowiłam sobie, w czym tkwi problem. Nie pozbyłam się co prawda całego lęku, ale może chociaż trochę go złagodziłam.

Trzymam kciuki za Ciebie :)

Trzeba było o tym ze mną pogadać, dupo!
Też panicznie boję się ciemności... Może inaczej - boję się tego co się w niej kryje. Jednak bardziej boję się siebie w łóżku, śpiącą w ciemnościach niż wyjście w nocy do lasu czy coś...
Moim zdaniem muzyka odpada - nie słyszę co się dzieje dookoła mnie i strach narasta.
Za to kładąc się spać w głowie (dosłownie) układam opowiadanie. Wszelkie opisy itd. Wczuwam się w role jednej z bohaterek i zasypiam myślami błądząc w wymyślonym przez siebie świecie. Wtedy też przychodzą najciekawsze pomysły, które staram się przelewać potem na papier. Mogłabyś spróbować...

Ja akurat nie mam takich problemów... Zawsze śpię z moim yorkiem- Suzi i ostatnio kotkiem- Kishanem. Może kup sobie pluszowego Dhirena? Albo jakiegoś zwierzaka..., np. polecam kotka =) Możesz też, np. pomyśleć sobie, że nie ma czegoś takiego jak ciemność- nie istnieje...Nie wiem co jeszcze...

Kiedy byłam młodsza, też bałam się ciemności. Zawsze zasypiałam przy zapalonej lampie i włączonym radiu. Jeśli budziłam się w nocy w ciemnym pokoju, miałam wrażenie, ze strach mnie paraliżuje. Któregoś razu postanowiłam pokonać swój lęk. Dzięki na pozór szalonym, lecz skutecznym sposobom, pożegnałam się ze swoją fobią. Oto, co mi w tym pomogło...

- W okresie, kiedy bałam się ciemnych pomieszczeń, byłam zauroczona pewnym chłopakiem, należącym do mało popularnego boysbandu. Któregoś razu znalazłam w internecie fanfick, w którym wokalistę dręczyło tak wiele problemów naraz, że nie był w stanie sobie z nim poradzić. Jeden fragment opisywał, jak gwiazdor jest pocieszany przez swoją ukochaną. Każdej nocy, przed zaśnięciem, wyobrażałam sobie, że to ja jestem tą dziewczyną; wówczas nie tylko szybciej zasypiałam, ale również miałam bardzo przyjemne sny. :)

- Sposób ten był dość dziecinny i naiwny, ale skuteczny. Polegał na tym, że drukowałam sobie zdjęcia najstraszniejszych postaci z horrorów, po czym dorysowywałam lub doklejałam im wąsy, brody, wystające z uszu i nosa włosy, minispódniczki, buty na koturnach, bokserki w serduszka... XD

- Zapewne każdy z nas zna osobę, która jest dla nas autorytetem, przy którym zawsze chcielibyśmy być perfekcyjni i przed którym wstydzilibyśmy się okazywać swoje słabości. Kiedy nie mogłam spać, a w moim umyśle zaczęły pojawiać się przerażające wizje (zjawy i takie tam), fukałam sama na siebie: "Co by sobie pomyślał ..., gdyby mnie teraz widział?!". :D Po takim bodźcu po prostu ignorowałam lęk, choć wcześniej mi się to nie udawało.

- Przed samym zaśnięciem robiłam coś nieprzyjemnego, nudnego lub po prostu nielubianego przeze mnie, na przykład rozwiązywałam zadania z matmy. W trakcie wykonywania tej czynności zastanawiałam się, kiedy ta męka wreszcie się skończy i będę mogła iść spać. Gdy się kładłam, cieszyłam się ze świadomości, że nareszcie odpocznę od nudnych rzeczy. Strategię tę powtarzałam co wieczór, aż przywykłam do myślenia o leżeniu w łóżku w ciemnościach w pozytywny sposób.

Ostatnio edytowany przez Zoffijka (23-08-13 21:20:57)

Spox, serio w ciemności nie ma nic strasznego - ja w młodości też się bałem ciemności -  czułem jakby ktoś mnie łapal za ramiona i gdzieś ciągnoł :P
Ale w końcu brat mnie zamknął w piwnicy i już się nie boje ale mam inną fobie - szczury :K